Derde zomernieuwsbrief

Het is alweer maandag, het begin van een nieuwe week. We gaan weer verder met ons programma, Herman met de school in Krabbe en ik met het bezoeken van de gezinnen, het schoonmaken van het gastenverblijf, en de dingen die in Tirana moeten gebeuren. De temperatuur ligt nog steeds hoog en vorige week hebben we besloten als de temperaturen zo blijven dat we volgende week met de KBW vroeg beginnen. Volgens de weersverwachting blijft het warm dus het besluit staat vast. We beginnen om 8.00 en eindigen rond 12.30. Het aantal uren is hetzelfde alleen we zullen in één keer doorgaan en alleen de laatste dag zullen we het kamp afsluiten in de avond.
Afgelopen zaterdag was Ytsje Feddema uit Friesland jarig. Ytsje Feddema is van onze werkgroep uit Friesland. Toen ik afgelopen juni met haar samen in Albanië was heeft zij geld aan Zamira gegeven om wat lekkers voor de kinderen te kopen en zo haar verjaardag samen met de kinderen te vieren. Ytsje bij deze alsnog namens het personeel en alle kinderen van harte gefeliciteerd, Wij hebben er een gezellige dag van gemaakt bedankt voor alle lekkere dingen.
Nog een paar dagen en de groep uit Huizen komt ons gezelschap houden. We kijken er naar uit maar we willen dat hun bedje gespreid is dus het gastenverblijf wordt grondig schoongemaakt en gelucht. Het boodschappen lijstje hebben we al doorgemaild gekregen. Jongens het gastenverblijf ziet er weer spik en span uit en klaar om bewoond te worden.
Donderdag gaan we verschillende families langs. Nu zijn de Kans gezinnen uit Mushqeta aan de beurt om te bezoeken. Het eerste stuk brengt Herman ons met de auto maar daarna moeten we lopen, omdat het niet mogelijk is om er met de auto te komen. Het is hoog de bergen in en met deze temperaturen haast geen doen. We lopen over weggetjes met dikke keien en gaten en ondertussen moet je goed oppassen voor de slangen. Ik ben er in de twee en een halve week dat ik hier ben al 4 tegen gekomen. We gaan eerst bij Albino op bezoek. Albino heeft twee weken geleden twee broertjes erbij gekregen dus die gaan we bewonderen. We nemen gelijk de schooltas met schoolspullen mee voor Albino. Voor de tweeling hebben we een mooi patchwork dekentje meegenomen gemaakt door Trees de Graaf. Zij heeft voor alle kinderbedjes in het kinderhuis zo’n mooie deken gemaakt. De moeder vertelt ons dat ze een moeilijke bevalling heeft gehad en dat de tweede baby met zijn billen naar beneden lag. De dokter wilde een keizersnee doen maar dat wilde de moeder niet. Een keizersnede kost immers geld en dat had ze niet. Omdat de moeder de keizersnede weigerde kreeg ze een papier dat ze moest ondertekenen omdat de dokter geen verantwoording voor een gewone bevalling wilde nemen. Gelukkig is alles goed gegaan en zijn de moeder en baby’s thuis. We hebben babykleertjes voor haar meegenomen waar ze uiteraard overgelukkig mee is. Een nadeel van het bezoeken van de gezinnen zijn al de honden waar we mee te maken krijgen. Veel lopen er los en is het goed uitkijken. Gelukkig zijn de honden bij de gezinnen die we bezoeken vast gebonden, maar ik moet er niet aan denken dat het touwtje breekt. Aan het eind van de middag hebben we 5 gezinnen bezocht. Nog een stuk of 10 gezinnen en dan hebben we alle Kans gezinnen gehad. Heerlijk we lopen nog steeds op schema.
Het is vrijdag en gisterenavond heeft de burgemeester opgebeld dat we vandaag om 10.00 uur de dozen met kleding gaan uitdelen. Om 10.00 staat het al bomvol mensen voor het hek. We kunnen echter nog niet beginnen, het wachten is op de lijst met namen van de gezinnen die in aanmerking komen. Eindelijk om 11.00 kunnen we dan toch beginnen. Alle gezinnen krijgen 2 bananendozen, twee dekens en schoenen voor het aantal gezinsleden. We hebben alle schoenen op een hoop zodat het makkelijk is uit te zoeken. In ons magazijn in Huizen zijn de schoenmaten onderop de schoenen gezet. We zijn de hele dag bezig met uitdelen en aan het einde van de dag hebben we 400 gezinnen kunnen helpen met kleding en schoenen.

Het is nu zaterdagavond, precies een week voordat de groep jongeren uit onze Hervormde Gemeente hoopt te komen. Mijn vorige zomer nieuwsbrief sloot ik af met dat de rioleringspijpen en de waterleidingen waren gelegd en aangesloten in het toiletgebouw van de school in Krabbe. Vandaag hebben we met 7 man beton gedraaid en gestort. Het was een hele klus. We zijn vanmorgen om half zeven begonnen en vanmiddag om vier uur waren wij klaar. Vanwege de hitte is er haast net zoveel koud water gedronken als dat er water in het beton is gegaan. Maandag hopen wij verder te gaan met de werkzaamheden. Wat ben ik blij dat het morgen zondag is, even rust.
Als ik zondagmorgen buiten kom om koffie te gaan drinken zie ik dat ik vergeten ben de vorige avond de kussens van de stoelen binnen te halen. Ik loop op mijn zelf te foeteren want de kussens zijn door en door nat, niet van de regen, maar van de dauw. Als wij een paar uur later naar de preek van Ds. W. Westland vanuit de Oude Kerk luisteren, gaat deze preek over de dauw. Ik kreeg al heel gauw spijt van mijn gefoeter over de natte kussens waarop ik ging zitten. Dit vanwege waar de dauw allemaal niet goed voor is en wat het figuurlijk voor je persoonlijk leven kan betekenen en inhoud. Ik had er nooit echt bij stilgestaan maar ik kan me nu voorstellen dat de dauw soms meer doet voor het land dan een fikse regenbui.
Maandagmorgen beginnen wij weer fris aan een nieuwe week. Wat betreft de verbouwings werkzaamheden in de school in Krabbe zal ik kort zijn. Ik zou u hier wel een hoop over kunnen vertellen maar ik denk dat dit u/jij op een gegeven moment gaat vervelen. Foto’s zeggen soms meer. De afgelopen week kwam er voor her eerst in de zeventig jaar dat dit toiletgebouwtje er staat water uit de leidingen om de toiletten door te spoelen. Het doorspoelen van de toiletten met een bekertje water vanuit een grote ton met water is nu verleden tijd. Enkele wasbakken werden er gemonteerd. Ook de elektrische bedrading werd gedeeltelijk vervangen en gerepareerd. Als je zag hoe alle draden aan elkaar geknoopt waren was het om te huilen en levens gevaarlijk. Stoppen in de meterkast die waren gerepareerd met een stukje zilverpapier. Nieuwe schakelaars en stopcontacten hebben we gemonteerd. Ook werden er in elk klaslokaal twee lichtarmaturen aan de plafonds gemonteerd. Het geeft je een heel goed gevoel dat alle elektra weer naar behoren functioneert en dat alle bedrading veilig is en dat de lampen weer branden.
De muren in de klaslokalen werden gerepareerd en er werd een aanvang gemaakt met het repareren van de ramen en het zetten van nieuw glas.
Vandaag (zaterdag) hoopt de tegelzetter te beginnen zodat er in de hele renovatie al flink schot begint te komen.
Ondertussen ben ik nu ruim twee weken bezig met de renovatie van de school. Om de puntjes op de I te zetten zal de afwerking nog wel een aantal dagdelen in beslag nemen. Ik hoop de groep jongeren, die vanmiddag hopen te komen, zover te krijgen dat ze mij een middag willen helpen met het witten van de muren in het toiletgebouw. Uiteraard onderleiding van Hein Riemer. Ondertussen kan dan Ruben Klein het onkruid wieden en wat boompjes snoeien rond het schoolplein. De dames mogen schoonmaken.
Ik hoop snel wat tijd vrij te kunnen maken zodat ik ook nog wat gezinnen kan bezoeken want dit is er tot dusver begrijpelijk bij ingeschoten.
Dit was het dan weer voor deze week en dat de groep jongeren, die op dit moment de lucht in gaan een behouden vlucht mogen hebben. Het is tenslotte niet vanzelf sprekend dat je veilig en wel op de plek van bestemming aankomt. Dat hebben we het laatste jaar wel gezien.
We kunnen als laatste melden dat de groep jongeren veilig is aangekomen in Mushqeta. We hopen op een goede en fijn week met elkaar.

Groeten vanuit Albanië en een goede zondag toegewenst,

Anne-Lise en Herman