Vierde zomernieuwsbrief

Alweer zaterdag, alweer een week voorbij, de tijd gaat snel. Zojuist hebben wij de groep jongeren uit Huizen die ons gaan helpen bij de KBW opgehaald van het vliegveld Rinas even buiten Tirana. Wij kwamen net op tijd op het vliegveld aan omdat wij werden omgeleid vanwege dat de weg was afgesloten i.v.m. een redelijk groot ongeluk. Op de terugweg van het vliegveld met de jongeren was het al niet anders. Auto,s die door onverantwoord inhalen tegen de bergwanden waren aangekomen en in de nogal grote greppels terecht waren gekomen. Dit is schering en inslag, je moet o zo voorzichtig zijn en oppassen. In de avond als het donker is gaan we er alleen maar bij hoge uitzondering op uit. Heel veel ouderen lopen en kinderen spelen dan gewoon op de grote doorgaande weg van Tirana naar Mushqeta. Voor je het weet heb je een kind onder de auto en dan zijn wij nog niet klaar want als bestuurder ben je altijd schuldig. Ook speelt het grote probleem dat er in deze vakantie tijd veel Albanezen die wonen en werken in o.a. Italië, Griekenland enz op bezoek gaan bij hun families. Uiteraard drinken zij dan bij hun bezoeken aan hun families de nodige sterke alcoholische Albanese raki. Deze Albanese jenever is zo sterk (soms 60 procent) dat ik er in de winter regelmatig het hout in onze openhaard mee aansteek. Alleen dit geeft al aan wat voor een zelfgemaakt spul het is.

Even terug bij de les:
Het eerste wat de jongeren zeiden toen zij buiten kwamen was: “Wat een hitte”. Dat was ook zo want de afgelopen weken zijn de temperaturen dagelijks niet onder de 45 graden geweest. Ik was blij, in vergelijking met vorig jaar, dat ik iedereen met zijn koffer naar buiten zag komen. Verleden jaar moesten de jongeren namelijk twee dagen wachten op hun koffer.
Tegen zeven uur kwamen wij veilig en wel in Mushqeta aan.
Over het verblijf van de jongeren, de kinderbijbelweek en het bezoeken van de gezinnen in de afgelopen week hoopt Anne-Lise u/jou meer te vertellen in haar zomer nieuwsbrief.

Ik wil mij nu verder beperken en u op de hoogte brengen wat betreft de vorderingen van de renovatie van de middelbare school in Krrabe.
Na drie weken werken is het gehele renovatie project voor negentig procent klaar. De afgelopen week werd al het tegelwerk gedaan, nieuwe ruiten werden geplaatst en een aantal ramen werden er vervangen. Deuren werden gerepareerd en voorzien van nieuw hang en sluitwerk. Waarnodig werden de deuren van de klaslokalen vervangen. Ook kregen alle acht toiletten deuren, deuren die er nog nooit in hadden gezeten. We hebben drie nieuwe stalen deuren voorzien van hekwerk gelast. De jeugd die s’avonds dan aan het voetballen is op het schoolplein kan dus niet meer van de toiletten gebruik maken of vernielen. Komende week hopen wij nog een extra watertank te monteren, dan rest nog de afwerking in de vorm van wat stukadoors en schilderwerk. Al met al een heel mooi en dankbaar project. Vooral als je weet dat het komende schoolseizoen de kinderen weer normaal naar het toilet kunnen en hun handen daarna kunnen wassen. Hygiëne is tenslotte toch een van de belangrijkste dingen. Uiteraard is het ook fijn dat er licht in de klaslokalen is en dat de kinderen tochtvrij les kunnen krijgen.
Als u mij zou vragen om weer zo’n project aan te pakken dan zeg ik volmondig ja. Direct daar achteraan zeg ik dan, maar niet meer in juli of augustus.
Ik ben een hele ervaring rijker en tegelijkertijd drie en een halve kilo lichter.
Degenen die mij kennen zullen direct zeggen van dat kon er bij Herman nog wel af.

Volgende week hoop ik mijn laatste verhaaltje te schrijven voor deze keer. Half volgende week hoop ik, na bijna zes weken in Albanië te zijn geweest, met de auto weer richting de Karel Doormanlaan in Huizen te rijden.

Het is nu maandagmorgen 10 augustus en ik had de wekker wat vroeger gezet om toch nog even een aanvulling te schrijven op het geen wat ik al geschreven had. Normaal gaat de zomernieuwsbrief altijd uiterlijk zaterdagavond de lucht in.
Vanwege de drukke Kinderbijbelweek is Anne-Lise nog niet zover dat haar zomernieuwsbrief klaar is. Haar voornemen was om deze zaterdagavond af te maken zodat deze vanmorgen kon worden geplaatst op “Waar ben jij nu.nl”.
Er kwam echter een kink in de kabel. De jongeren hadden na een drukke Kinderbijbelweek besloten om afgelopen zaterdag een dagje vrijaf te nemen en naar het strand te gaan.
Ik had een personenbusje gehuurd en om zeven uur afgelopen zaterdag vertrokken zij naar Durres voor een dagje strand. Dat hadden zij ook wel verdiend na zo’n drukke week met zulke hoge temperaturen. Om half vijf kwamen zij na een fijne dag al zingend in het busje weer veilig en wel thuis bij ons kindertehuis. De jongens gingen direct weer aan het voetballen en de meeste van de meiden ging even op bed liggen.
Tegen achten kwam een van de meiden naar ons toe en vertelde ons dat Lianne Rebel niet lekker was, moest overgeven en totaal niet aanspreekbaar was. Wij dachten aan alles wat dit wel niet kon zijn. Een hete dag op het strand doet je als eerste denken aan uitdroging, voedselvergiftiging of een eventuele zonnesteek. Misschien kwam dit alles wel door de emoties die zij had gezien en opgedaan bij het bezoeken van de gezinnen.
Omdat wij het niet vertrouwden zijn wij om half negen die avond naar de groepspraktijk in Krrabe gereden. Dit is een klein hospitaaltje wat enkele jaren geleden compleet door ons is ingericht met o.a. allerlei elektrische medische apparatuur, ziekenhuisbedden en ga zo maar door.
De plaatselijke dokter deed zijn uiterste best door Lianne te onderzoeken en even later lag zij aan het infuus. Toen zij het infuus tot zich had genomen ging het een stuk beter. Zij praatte weer gewoon en kon op eigen benen naar de auto lopen.
Toen wij tegen tweeën die nacht thuis kwamen is zij naar bed gebracht en hebben Margreet Zamira en Linda, een hele zorgzame buurvrouw van ons, bij haar geslapen.
Ondertussen was de hele groep door alles wat er die avond gebeurd was de weg ook een beetje kwijt. Wij stelden hen voor om uit te slapen en niet naar de kerk te gaan maar bij ons te komen luisteren naar de Oude Kerk waar Ds. Weerd gistermorgen voorging.

In eerste instantie leek het zondagmorgen goed te gaan met Lianne. Echter even na de middag herhaalde zich het zelfde wat er zich die vorige avond had voorgedaan.
Er werd besloten om naar een privé kliniek in Tirana te gaan. Tal van onderzoeken zijn er gedaan en er is een mri scan van haar hoofd gemaakt. Uit al die onderzoeken kwam echter niets verontrustend naar voren. Wel kreeg Lianne weer een infuus toegediend. Na zes uur in Tirana te zijn geweest kwam zij gisteravond, net zo als de nacht ervoor, in onze ogen weer als een gezonde Hollandse meid de auto uitstappen.
Na eerst haar ouders te hebben gebeld (deze wisten nog van niets) hebben wij haar direct weer naar bed gestuurd in de hoop dat zij vanmorgen in goede, dan wel redelijke gezondheid mag wakker worden,
Vanmorgen vroeg heb ik hier al voor mogen bidden. Gisteren hebben wij het zowel in de morgendienst waarin Ds. Weerd voorging en in de avonddienst waarin Kandidaat Mauritz voorging zo duidelijk mogen horen. Bij ziekte, problemen in de gezinnen, mensen die het niet meer zien zitten enz, dan is er maar een recept wat echt werkt: Op de knieën en de handen vouwen. We bidden u Heere verhoor onze gebeden en dat de groep jongeren vandaag nog een fijne, zinvolle laatste dag in Albanië mag hebben en dat zij a.s. dinsdagavond allemaal veilig en wel in Nederland mogen aankomen.
Half deze week hopen wij dan de zomernieuwsbrief van de Kinderbijbelweek te plaatsen op “Waar ben jij nu.nl”

Groeten Herman en Anne-Lise