En dan is het zover.
Door: Anne-Lise
Blijf op de hoogte en volg Anne-Lise
07 Juli 2012 | Albanië, Mushqeta
Dinsdag 3 juli.
En dan is het zover. Elske brengt me naar Schiphol en na een goede vlucht en goede aansluiting in Rome, land ik veilig op het vliegveld van Tirana. De eerste paar dagen is het best even wennen aan de temperatuur die tussen de 35 en 38 graden ligt. Dat wordt dus s’ morgens vroeg opstaan en s’ avonds vroeg naar bed.
Vorige week ben ik benaderd door de GZB die mij vroeg of het mogelijk is dat 3 studenten van de Hoge school uit Ede een promotie filmpje maken over Musqheta, het dorp van waaruit wij werken. Zoals velen van jullie weten wordt er volgend jaar een echtpaar uitgezonden naar Albanie. Maarten en Gerdien Blom gaan samen met de Albanese Evangelische Alliantie (VUSH) de mogelijkheden onderzoeken om in dit gebied een kerkelijke gemeente te stichten. Maarten en Gerdien hebben 3 kleine kinderen en hopen voor een periode van 6 jaar te gaan werken in Albanie. De filmploeg hoopt morgen te komen filmen en zo Mushqeta in beeld te brengen.
Woensdag 4 juli.
Ik word gebeld door één van de studenten en zij vraagt of het goed is dat ze na twaalf uur kunnen komen filmen. Prima ik zal zorgen dat de koffie klaar is, zodat we kunnen bespreken wat precies de bedoeling is. Ben nog geen dag in Mushqeta of de eerste mensen melden zich al aan de poort, en allemaal mensen met problemen. Ik schrijf hun namen op, en ik beloof dat ik één deze dagen op bezoek kom om te kijken wat we kunnen doen.
Om half één zitten we met Marion, Ruben en Joi ( de filmploeg) aan de koffie. Ze willen een interview met Zamira en mij. Ze willen een opname van het kinderhuis en van de kinderen. En ze willen het dorp Mushqeta in beeld brengen. We beginnen bij het kinderhuis. Er worden opnames gemaakt van de kinderen als ze aan het spelen zijn en ook wordt er uit volle borst gezongen. Als laatste breng is ze boven op het dak van het kinderhuis waar ze een prachtig uitzicht over Mushqeta en de omliggende dorpen hebben. Als ze klaar zijn maak ik een tosti voor ze en gaan ze weer richting Tirana.
Zamira en ik gaan nu beginnen met het bezoeken van de gezinnen waarvan de kinderen in het KANS project zitten. Kans staat voor: Kinderen van Albanië naar school. Het eerste gezin welke we bezoeken is het gezin van Billardi. De twee meisjes Freda van twaalf jaar en Igla van tien gaan deelnemen aan Kans. Als we aan de moeder vertellen dat de meisjes aan Kans gaan deelnemen is ze sprakeloos, en weet even niks te zeggen. Maar we zien genoeg, haar ogen stralen. Billardi die op dit moment niet thuis is, werkt als een bodyguard op het terrein van het kinderhuis en verdiend 15000 lekë in de maand. Omgerekend ongeveer 120 euro. Hoe kan je daar een gezin van onderhouden dat bestaat uit man, vrouw drie kinderen en een oma. Een onmogelijke opgave, en zeker als je voor twee kinderen schoolboeken en alles wat daar bij komt kijken aan moet schaffen. Dit bericht komt dan ook als een geschenk uit de hemel.
Bij het volgende gezin is het al niet anders. Ook de vader van dit gezin werkt als een bodyguard op het terrein van het kinderhuis. Ook hij moet dus rondkomen van 120 euro in de maand. Hij heeft een vrouw en vier kinderen. Het oudste meisje is 19 jaar en net klaar met de middelbare school. De jongste is een jongetje van anderhalf en zit op de dagopvang van ons kinderhuis. De twee andere jongetjes van 12 en 7 gaan ook deelnemen aan het kans project.
Even voor de duidelijkheid. De bodyguards werken voor een beveiligingsorganisatie uit Tirana. Zij worden ingehuurd door het kinderhuis en krijgen hun salaris van de organisatie. Wij betalen de beveiligingsorganisatie. De bodyguards behoren dus niet bij het personeel van het kinderhuis. Ook voor dit gezin een grote zorg minder nu de kinderen aan Kans gaan deelnemen.
Het laatste gezin voor vandaag is het gezin waar vorig jaar de moeder na een ernstig ziekbed is overleden. Gedurende de tijd dat de moeder ziek was, kwam de zorg van dit gezin op de schouders van Xhustina. Dertien jaar oud en je zieke moeder verzorgen en het huishouden draaiende houden, dat valt niet mee op deze leeftijd. In Nederland krijg je thuiszorg en hier moet een kind van dertien zich maar zien te redden. Uit nood is de vader opnieuw getrouwd, zodat het meisje weer naar school kan. Xhustina heeft een broer Ernesto van tien en een zusje Kamela van acht. Ook deze kinderen gaan deelnemen aan Kans. Voor vandaag is het genoeg. Drie gezinnen hebben we blij gemaakt. Dankbare ouders voor deze prachtige kans. Een kans voor de toekomst van hun kinderen.
Vrijdag 6 juli,
Als ik wakker word, heb ik het gevoel of ik al een paar weken in Albanië zit in plaats van twee dagen. Verschillende families zijn bezocht. Families waar ik niet vrolijker van word. De armoede en ellende binnen deze gezinnen is schrijnend. Ik vraag me af of de regering wel weet hoe mensen in de bergdorpen leven. Vaak onder bizarre omstandigheden. Moeders die de hele dag bezig zijn met overleven. Ze moeten harder werken dan de mannen. Ze doen het huishouden en zorgen voor de kinderen. Vaak zijn ze op het land te vinden waar de meeste gezinnen hun groente verbouwen. De mannen hebben het goed voor elkaar. Je ziet ze overal lopen langs de kant van de weg of ze zitten in de plaatselijke kroegjes met een sigaret en een bak koffie of een borrel. Nee, de vrouwen in de bergdorpen hebben het niet makkelijk. Terwijl in de grote steden de vrouwen de zelfde rechten hebben als de man, hebben de vrouwen in de bergdorpen nog steeds niks te vertellen.
In het bergdorp Mihajas woont het gezin van Fadil Hoxha. Hij woont in een oud huisje welke vorig jaar is opgeknapt door de groep mannen van Ep en Vloet. Hij woont samen met zijn vrouw en 3 kinderen, twee meisjes van 9 en 7 jaar oud, het zoontje is 2 jaar oud. Rowena het oudste meisje heeft een aangeboren hartafwijking en moet vaak naar het ziekenhuis voor controle. Ik zal proberen uit te leggen wat Rowena heeft. Rowena heeft een defect in het tussenschot van de hartkamers. De linkerkamer voorziet het gehele lichaam van zuurstofrijk bloed en heeft dus een hogere bloeddruk dan de rechterkamer, die de nabijgelegen longen voorziet van zuurstofarm bloed. Door de hogere druk in de linkerkamer ten opzichte van de rechterkamer, zal het zuurstofrijke bloed vanuit de linkerkamer lopen naar de rechterkamer en zich daar vermengen met het zuurstofarme bloed. Daardoor maakt het bloed wat relatief teveel zuurstof vervoert naar de longen een zinloze reis en wordt het hart van Rowena overbelast. Door de extra inspanning die het hart moet leveren is Rowena gauw vermoeid. Eet slecht, zweet veel en heeft een groeiachterstand. Door het vele bloed wat de longen moet passeren, is Rowena vaak kortademig en heeft ze vaak last van terugkerende longinfecties. Het is vrijwel zeker dat Rowena in de toekomst verscheidene operaties zal moeten ondergaan. U kunt zich voorstellen dat er in dit gezin niet alleen zorg is vanwege de armoede, maar ook heel veel zorg wegens de gezondheid van hun dochter.
Zaterdag 7 juli,
Vandaag gaan we op bezoek bij de Haka familie. Vorig jaar is de vader van dit gezin van een trap gevallen en is na ernstig hersenletsel overleden. Zijn vrouw blijft achter met 4 kleine kinderen, in de leeftijd van 4, 7, 8, en 10 jaar oud. De moeder krijgt geen hulp van buitenaf, en moet alleen voor het gezin zorgen. De enige hulp die dit gezin krijgt is het eten waar de stichting ieder maand garant voor staat. We vertellen haar over het Kans project en dat we besloten hebben om de oudste twee kinderen te laten deelnemen aan dit project. De andere kinderen zitten bij ons in de dagopvang. Ze is geëmotioneerd als ze zegt dat ze dit absoluut niet verwacht heeft omdat haar gezin al in het voedselproject zit. Ze heeft om hulp gevraagd aan de gemeente maar die kunnen haar niet meer geven dan 3000 lekë dat is ongeveer 24 euro. Van dit geld kan ze geen gezin met vier opgroeiende kinderen onderhouden. Ze is blij en dankbaar dat ook haar kinderen deze kans krijgen en toch naar school kunnen gaan.
We moeten nu nog naar twee gezinnen, en dan hebben we alle 15 kinderen gehad. We besluiten het vandaag nog af te maken en de families te bezoeken.. Elderin is een jongen van 10 jaar en woont samen met zijn ouders, opa en twee broertjes in Mushqeta. Hij woont in een oud vervallen huisje. Ook in dit gezin totaal geen inkomsten. Mikele het broertje van 8 zit bij ons in de dagopvang.. Het jongste broertje Varsiano van 5 heeft autisme en is een grote zorg voor dit gezin. We hebben geprobeerd om hem in de dagopvang op te nemen, maar dit ging ten koste van de andere kinderen. Met als resultaat dat Varsiano weer de hele dag bij zijn moeder thuis zit. We hebben geprobeerd om de juiste hulp voor hem te vinden, maar de hulp die hij kan krijgen is in Tirana. Voor de ouders een onmogelijke opgave. We blijven dit gezin volgen en proberen toch de juiste hulp voor Varsiano te vinden.
Het laatste gezin waar we heen gaan is in Zalli, het dorp waar we het waterproject hebben en waar we twee jaar terug de daken van de flats water dicht hebben gemaakt. Als stichting willen we graag de flats verder renoveren, maar door de slechte communicatie met de burgemeester zit dat er voorlopig nog niet in.
Als we bij de familie aankloppen, blijkt er niemand thuis te zijn. Het is zaterdag middag 5 uur dus voor vandaag stoppen we ermee. Volgende week hopen we hier terug te komen.
Weer terug in Musqheta zijn ze bij de buren het koren aan het malen voor de koeien. Een oude autocombine staat op het terrein en de beide buurvrouwen zijn hard aan het werk om het koren in de machine te gooien. Aan de achterkant staan een paar mannen om alles op een hoop te gooien. Een behoorlijk zwaar werk en helemaal met een temperatuur van 38 graden. Respect voor de vrouwen, ik doe het ze niet na.
Ik bel met Alba om te zeggen dat ik morgen naar Tirana kom om samen met haar en Romina naar de kerk te gaan.. Ik heb een voldaan gevoel, in de vier dagen dat ik hier ben is er al weer een hoop werk verzet. Morgen lekker een vrije dag waar ik echt van ga genieten.
Lieve mensen ik wens jullie allemaal een goede zondag en een heel fijn weekend.
Groetjes,
Anne-Lise
En dan is het zover. Elske brengt me naar Schiphol en na een goede vlucht en goede aansluiting in Rome, land ik veilig op het vliegveld van Tirana. De eerste paar dagen is het best even wennen aan de temperatuur die tussen de 35 en 38 graden ligt. Dat wordt dus s’ morgens vroeg opstaan en s’ avonds vroeg naar bed.
Vorige week ben ik benaderd door de GZB die mij vroeg of het mogelijk is dat 3 studenten van de Hoge school uit Ede een promotie filmpje maken over Musqheta, het dorp van waaruit wij werken. Zoals velen van jullie weten wordt er volgend jaar een echtpaar uitgezonden naar Albanie. Maarten en Gerdien Blom gaan samen met de Albanese Evangelische Alliantie (VUSH) de mogelijkheden onderzoeken om in dit gebied een kerkelijke gemeente te stichten. Maarten en Gerdien hebben 3 kleine kinderen en hopen voor een periode van 6 jaar te gaan werken in Albanie. De filmploeg hoopt morgen te komen filmen en zo Mushqeta in beeld te brengen.
Woensdag 4 juli.
Ik word gebeld door één van de studenten en zij vraagt of het goed is dat ze na twaalf uur kunnen komen filmen. Prima ik zal zorgen dat de koffie klaar is, zodat we kunnen bespreken wat precies de bedoeling is. Ben nog geen dag in Mushqeta of de eerste mensen melden zich al aan de poort, en allemaal mensen met problemen. Ik schrijf hun namen op, en ik beloof dat ik één deze dagen op bezoek kom om te kijken wat we kunnen doen.
Om half één zitten we met Marion, Ruben en Joi ( de filmploeg) aan de koffie. Ze willen een interview met Zamira en mij. Ze willen een opname van het kinderhuis en van de kinderen. En ze willen het dorp Mushqeta in beeld brengen. We beginnen bij het kinderhuis. Er worden opnames gemaakt van de kinderen als ze aan het spelen zijn en ook wordt er uit volle borst gezongen. Als laatste breng is ze boven op het dak van het kinderhuis waar ze een prachtig uitzicht over Mushqeta en de omliggende dorpen hebben. Als ze klaar zijn maak ik een tosti voor ze en gaan ze weer richting Tirana.
Zamira en ik gaan nu beginnen met het bezoeken van de gezinnen waarvan de kinderen in het KANS project zitten. Kans staat voor: Kinderen van Albanië naar school. Het eerste gezin welke we bezoeken is het gezin van Billardi. De twee meisjes Freda van twaalf jaar en Igla van tien gaan deelnemen aan Kans. Als we aan de moeder vertellen dat de meisjes aan Kans gaan deelnemen is ze sprakeloos, en weet even niks te zeggen. Maar we zien genoeg, haar ogen stralen. Billardi die op dit moment niet thuis is, werkt als een bodyguard op het terrein van het kinderhuis en verdiend 15000 lekë in de maand. Omgerekend ongeveer 120 euro. Hoe kan je daar een gezin van onderhouden dat bestaat uit man, vrouw drie kinderen en een oma. Een onmogelijke opgave, en zeker als je voor twee kinderen schoolboeken en alles wat daar bij komt kijken aan moet schaffen. Dit bericht komt dan ook als een geschenk uit de hemel.
Bij het volgende gezin is het al niet anders. Ook de vader van dit gezin werkt als een bodyguard op het terrein van het kinderhuis. Ook hij moet dus rondkomen van 120 euro in de maand. Hij heeft een vrouw en vier kinderen. Het oudste meisje is 19 jaar en net klaar met de middelbare school. De jongste is een jongetje van anderhalf en zit op de dagopvang van ons kinderhuis. De twee andere jongetjes van 12 en 7 gaan ook deelnemen aan het kans project.
Even voor de duidelijkheid. De bodyguards werken voor een beveiligingsorganisatie uit Tirana. Zij worden ingehuurd door het kinderhuis en krijgen hun salaris van de organisatie. Wij betalen de beveiligingsorganisatie. De bodyguards behoren dus niet bij het personeel van het kinderhuis. Ook voor dit gezin een grote zorg minder nu de kinderen aan Kans gaan deelnemen.
Het laatste gezin voor vandaag is het gezin waar vorig jaar de moeder na een ernstig ziekbed is overleden. Gedurende de tijd dat de moeder ziek was, kwam de zorg van dit gezin op de schouders van Xhustina. Dertien jaar oud en je zieke moeder verzorgen en het huishouden draaiende houden, dat valt niet mee op deze leeftijd. In Nederland krijg je thuiszorg en hier moet een kind van dertien zich maar zien te redden. Uit nood is de vader opnieuw getrouwd, zodat het meisje weer naar school kan. Xhustina heeft een broer Ernesto van tien en een zusje Kamela van acht. Ook deze kinderen gaan deelnemen aan Kans. Voor vandaag is het genoeg. Drie gezinnen hebben we blij gemaakt. Dankbare ouders voor deze prachtige kans. Een kans voor de toekomst van hun kinderen.
Vrijdag 6 juli,
Als ik wakker word, heb ik het gevoel of ik al een paar weken in Albanië zit in plaats van twee dagen. Verschillende families zijn bezocht. Families waar ik niet vrolijker van word. De armoede en ellende binnen deze gezinnen is schrijnend. Ik vraag me af of de regering wel weet hoe mensen in de bergdorpen leven. Vaak onder bizarre omstandigheden. Moeders die de hele dag bezig zijn met overleven. Ze moeten harder werken dan de mannen. Ze doen het huishouden en zorgen voor de kinderen. Vaak zijn ze op het land te vinden waar de meeste gezinnen hun groente verbouwen. De mannen hebben het goed voor elkaar. Je ziet ze overal lopen langs de kant van de weg of ze zitten in de plaatselijke kroegjes met een sigaret en een bak koffie of een borrel. Nee, de vrouwen in de bergdorpen hebben het niet makkelijk. Terwijl in de grote steden de vrouwen de zelfde rechten hebben als de man, hebben de vrouwen in de bergdorpen nog steeds niks te vertellen.
In het bergdorp Mihajas woont het gezin van Fadil Hoxha. Hij woont in een oud huisje welke vorig jaar is opgeknapt door de groep mannen van Ep en Vloet. Hij woont samen met zijn vrouw en 3 kinderen, twee meisjes van 9 en 7 jaar oud, het zoontje is 2 jaar oud. Rowena het oudste meisje heeft een aangeboren hartafwijking en moet vaak naar het ziekenhuis voor controle. Ik zal proberen uit te leggen wat Rowena heeft. Rowena heeft een defect in het tussenschot van de hartkamers. De linkerkamer voorziet het gehele lichaam van zuurstofrijk bloed en heeft dus een hogere bloeddruk dan de rechterkamer, die de nabijgelegen longen voorziet van zuurstofarm bloed. Door de hogere druk in de linkerkamer ten opzichte van de rechterkamer, zal het zuurstofrijke bloed vanuit de linkerkamer lopen naar de rechterkamer en zich daar vermengen met het zuurstofarme bloed. Daardoor maakt het bloed wat relatief teveel zuurstof vervoert naar de longen een zinloze reis en wordt het hart van Rowena overbelast. Door de extra inspanning die het hart moet leveren is Rowena gauw vermoeid. Eet slecht, zweet veel en heeft een groeiachterstand. Door het vele bloed wat de longen moet passeren, is Rowena vaak kortademig en heeft ze vaak last van terugkerende longinfecties. Het is vrijwel zeker dat Rowena in de toekomst verscheidene operaties zal moeten ondergaan. U kunt zich voorstellen dat er in dit gezin niet alleen zorg is vanwege de armoede, maar ook heel veel zorg wegens de gezondheid van hun dochter.
Zaterdag 7 juli,
Vandaag gaan we op bezoek bij de Haka familie. Vorig jaar is de vader van dit gezin van een trap gevallen en is na ernstig hersenletsel overleden. Zijn vrouw blijft achter met 4 kleine kinderen, in de leeftijd van 4, 7, 8, en 10 jaar oud. De moeder krijgt geen hulp van buitenaf, en moet alleen voor het gezin zorgen. De enige hulp die dit gezin krijgt is het eten waar de stichting ieder maand garant voor staat. We vertellen haar over het Kans project en dat we besloten hebben om de oudste twee kinderen te laten deelnemen aan dit project. De andere kinderen zitten bij ons in de dagopvang. Ze is geëmotioneerd als ze zegt dat ze dit absoluut niet verwacht heeft omdat haar gezin al in het voedselproject zit. Ze heeft om hulp gevraagd aan de gemeente maar die kunnen haar niet meer geven dan 3000 lekë dat is ongeveer 24 euro. Van dit geld kan ze geen gezin met vier opgroeiende kinderen onderhouden. Ze is blij en dankbaar dat ook haar kinderen deze kans krijgen en toch naar school kunnen gaan.
We moeten nu nog naar twee gezinnen, en dan hebben we alle 15 kinderen gehad. We besluiten het vandaag nog af te maken en de families te bezoeken.. Elderin is een jongen van 10 jaar en woont samen met zijn ouders, opa en twee broertjes in Mushqeta. Hij woont in een oud vervallen huisje. Ook in dit gezin totaal geen inkomsten. Mikele het broertje van 8 zit bij ons in de dagopvang.. Het jongste broertje Varsiano van 5 heeft autisme en is een grote zorg voor dit gezin. We hebben geprobeerd om hem in de dagopvang op te nemen, maar dit ging ten koste van de andere kinderen. Met als resultaat dat Varsiano weer de hele dag bij zijn moeder thuis zit. We hebben geprobeerd om de juiste hulp voor hem te vinden, maar de hulp die hij kan krijgen is in Tirana. Voor de ouders een onmogelijke opgave. We blijven dit gezin volgen en proberen toch de juiste hulp voor Varsiano te vinden.
Het laatste gezin waar we heen gaan is in Zalli, het dorp waar we het waterproject hebben en waar we twee jaar terug de daken van de flats water dicht hebben gemaakt. Als stichting willen we graag de flats verder renoveren, maar door de slechte communicatie met de burgemeester zit dat er voorlopig nog niet in.
Als we bij de familie aankloppen, blijkt er niemand thuis te zijn. Het is zaterdag middag 5 uur dus voor vandaag stoppen we ermee. Volgende week hopen we hier terug te komen.
Weer terug in Musqheta zijn ze bij de buren het koren aan het malen voor de koeien. Een oude autocombine staat op het terrein en de beide buurvrouwen zijn hard aan het werk om het koren in de machine te gooien. Aan de achterkant staan een paar mannen om alles op een hoop te gooien. Een behoorlijk zwaar werk en helemaal met een temperatuur van 38 graden. Respect voor de vrouwen, ik doe het ze niet na.
Ik bel met Alba om te zeggen dat ik morgen naar Tirana kom om samen met haar en Romina naar de kerk te gaan.. Ik heb een voldaan gevoel, in de vier dagen dat ik hier ben is er al weer een hoop werk verzet. Morgen lekker een vrije dag waar ik echt van ga genieten.
Lieve mensen ik wens jullie allemaal een goede zondag en een heel fijn weekend.
Groetjes,
Anne-Lise
-
07 Juli 2012 - 16:56
Letteke:
Indrukwekkend.....
-
07 Juli 2012 - 17:46
Elske:
Lieve mama,
Leuk om zo op de hoogte blijven van alles!
Geniet van de zondag en een dikke kus van ons aan iedereen daar! -
07 Juli 2012 - 20:33
Annette:
Heel indrukwekkend om te lezen , je hebt al veel gedaan in een paar dagen . Geniet van je vrije dag en veel sterkte met al jullie werk . X -
07 Juli 2012 - 21:16
Janniepinster:
heel leuk om je zo tekunnen volgen wat voor een goed werk je daar doet
ik wens je een goede zondag .
en veel sterkte voor de komende dagen
groetjes jannie -
08 Juli 2012 - 12:27
Ben&inge:
Lieve mama,
De eerste week zit er al weer bijna op! en wat heeft u alweer veel goeds gedaan!
Succes met alles en we proberen vanavond even.met viber te bellen.
dikke kus ben inge en korrel;) -
08 Juli 2012 - 17:10
Chris En Helle:
Wat een drukke agenda zeg. Let u ook een beetje op uzelf? ;-)
Succes met alle werkzaamheden en de groeten aan Ardi, Zamira, Marcele, Rowena en alle anderen!
Liefs chris en Helle. Xxx -
08 Juli 2012 - 17:40
Ytsje :
hallo lievert, Wat heb je alweer wat beleefd, ik had even het gevoel bij je te zijn door de verhalen en foto,s . groeten daar en een dikke tut van mij. -
08 Juli 2012 - 17:42
Ytsje :
Vergeten bijna wat een keurige Fryske flagge. -
08 Juli 2012 - 21:06
Bep Slop:
ja wat moet ik daar nou op zeggen ik wordt daar een beetje stil van
heel veel sterte voor de komende tijd lieve groet Bep -
09 Juli 2012 - 04:09
Ome Bart:
Das weer een hele onderneming, ff pauze misschien?
God Bless
Bart
-
09 Juli 2012 - 08:44
Anne-Maie:
Hoi Anne-Lise,
Wat heerlijk dat je, ondanks de ellende die je daar genoeg ziet, toch zoveel vreugdetranen
mag tegenkomen.
groetjes
Anne-Marie -
09 Juli 2012 - 08:47
Johanna:
Lieve Anne, mooi om te lezen wat je in een paar dagen tijd al hebt kunnen betekenen! Kan me voorstellen dat je dan het gevoel hebt om er al veel langer te zijn. Hopelijk ben je gisteren een beetje uitgerust.......Sterkte met alles! Groeten daar aan alle bekenden! Te dua shume! Liefs J & J. -
09 Juli 2012 - 14:17
Elise & Richard:
Hayhay....
Wat leuk om dit alles te lezen. Zo te zien ben je weer lekker druk. Mooie dingen maar ook droevige dingen. Geniet van de tijd daar. Probeer ook een beetje je rust te nemen in deze 2 maanden.
Wij hopen dat je een mooie tijd tegemoet gaat met een voldaan gevoel.
Liefs Elise, Richard, Salome & Yousri
-
10 Juli 2012 - 07:42
Aleida:
Lieve Anne,
Nou, nou je hebt al weer heel veel gedaan!!
Wat een ontzettend mooi project KANS, om zo mensen blij te maken.
Heeeel veeeel sterkte hoor!!!
Liefs en dikke poes Aleida.
-
10 Juli 2012 - 10:11
Oma:
hallo doel ik heb alles gelezen heel leuk dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
