tweede zomernieuwsbrief
Door: Anne-Lise
Blijf op de hoogte en volg Anne-Lise
01 Augustus 2016 | Albanië, Mushqeta
Na een heerlijk rustige zondag beginnen we weer vol goede moed aan een nieuwe werkweek. Herman gaat verder met de renovatie van het dokterspraktijkje en Zamira en ik gaan verder met het KANS project. De meeste schoolspullen zijn gekocht op een paar spullen na die niet voorradig waren. We liggen op schema en dat is fijn. Vrijdag a.s. hopen Elske en Jasmijn te komen en dan hopen we samen met hun het project af te ronden voordat de KBW begint.
Het is heerlijk om weer in Albanië te zijn. Er ligt genoeg om op te pakken, maar we zullen netjes het lijstje afwerken. Na mijn rugoperatie in mei moet ik wel voorzichtig zijn en op tijd mijn rust nemen. Moeilijk hier, want er is echt nog veel te doen. Met de jongerengroep uit Huizen zullen we verschillende families, die deelnemen aan het Kans project gaan bezoeken.
Het is dinsdagmorgen en ik ben bezig met het kopiëren van de kleurplaten en knutsels voor de Kinder Bijbel Week. De KBW begint op maandag 1 augustus dus alles wat voor die tijd gedaan kan worden is mooi meegenomen.
In de vorige nieuwsbrief heb ik geschreven over de baby van Jeta die met hoge koorts in het ziekenhuis lag. Toen de koorts weg was hebben ze de moeder met de baby naar huis gestuurd. Het ging een paar dagen beter met de baby maar inmiddels is zij weer opgenomen in het ziekenhuis, weer met hoge koorts. De gezondheidszorg in Albanië is matig, eigenlijk gewoon slecht. Dus als je in een ziekenhuis terecht komt moet je maar afwachten of je wel de juiste hulp krijgt die je daadwerkelijk nodig hebt. Vaak word je alleen goed geholpen als je geld onder de tafel schuift. Uit de onderzoeken blijkt dat er een probleem is met het hartje van de baby, maar wat nu precies het probleem is, is niet helemaal duidelijk. Inmiddels is de baby weer koorts vrij en mag ze weer naar huis. We zijn op kraamvisite geweest en hebben gesproken met de ouders van de baby die zich nog steeds ernstige zorgen maken over het welzijn van hun kindje. Het is wel zorgelijk als je als ouders geen goede begeleiding krijgt over hoe het nu verder moet gaan met hun baby.
Het is donderdag ochtend. Gisterenavond hebben we Marrie en Gerrit van As van het vliegveld gehaald. Marrie en Gerrit zullen voor de jongerengroep uit Huizen koken en zorgen dat het de groep aan niets ontbreekt. Het was heel laat toen we gisterenavond naar bed gingen, dus vanmorgen zitten we pas om 9.00 uur aan het ontbijt. Voor het ontbijt heeft Herman eerst de mannen bij het dokterspraktijkje aan het werk gezet. Later in deze nieuwsbrief meer over de voortgang van het project. Tijdens het ontbijt bespreken we wat er aan boodschappen gedaan moet worden. Na de koffie gaan we boodschappen doen. Een paar uur later komen we terug met tassen vol boodschappen. Het Gastenverblijf is schoongemaakt, de bedden zijn opgemaakt. De koelkast is vol. We zijn er klaar voor de groep kan komen.
Het is vrijdagmorgen en Elske en Jasmijn hebben alles wat nodig is voor de KBW bij elkaar gezocht. Ze hebben een planning gemaakt voor de groep zodat het duidelijk wordt, wat er door wie gedaan moet worden. Het is een groep van 15 jongelui dus er moet wel orde en regel zijn.
Het is vrijdag aan het einde van de middag en we staan op het vliegveld om de jongelui op te wachten. Alles gaat goed en het vliegtuig land om precies 17.30 uur op Albanese bodem. Het duurt een behoorlijke tijd voor iedereen door de douane is en als iedereen eindelijk zijn of haar koffer heeft gaan we richting Mushqeta waar Elske en jasmijn de groep opwacht met koffie, thee en limonade. De huisregels worden besproken en Marrie en Gerrit krijgen van de groep elk een schort met hun naam. Vanaf nu zijn zij de chef-koks van de groep. We eten met elkaar lekkere broodjes worst, en de jongelui zitten sávonds gezellig nog wat bij het kampvuur. Morgen gaat het feest dan toch echt beginnen.
De volgende morgen verdelen we de groep in tweeën. De ene groep gaat eerst met Herman naar de dokterspraktijk om daar aan het werk te worden gezet. Er is al heel veel voorwerk verzet door Herman en Plump de klusjesman van het kinderhuis. Al het groffe/zware renovatiewerk van de dokterspost is klaar. De groep kan beginnen met het opruimen van de rommel rondom de dokterspost. Daarna gaan ze aan de slag met het schilderen van de binnen en buitenmuren. Als Herman alles heeft uitgelegd gaat hij naar Mihajas met de andere groep. Hier woont Fatime, een vrouw van 75 jaar, in onmenselijke omstandigheden. Een vrouw die hard werkt op het land, met de geiten en zichzelf van voedsel kan voorzien. Het huisje is er echter slecht aan toe en de hulp van onze jongeren zijn hier hard nodig. Fatime voelt zich niet meer veilig, nadat zij onlangs is overvallen in haar woning, nadat ze een paar geiten had verkocht. Fatime is na deze gewelddadige overval in het ziekenhuis beland. Tralies voor de ramen, zouden haar veel rust geven. De groep heeft haar bezocht om in kaart te brengen wat er allemaal nodig is om Fatime haar huisje op te knappen en wat meer woonbaar te maken. Hier gaan jullie de komende week nog over horen. De foto’s zeggen meer, dan al deze woorden. Laten we onze ogen hier niet voor sluiten. De groep was onder de indruk dat, een paar uur vliegen van ons kikkerlandje, in Europa, deze armoede nog bestaat.
Terug in Mushqeta gaan we nog even kijken hoe het met onze jongeren bij de dokterspost is vergaan. Vol verwondering zien we het resultaat. Wat zijn ze ondanks de brandende zon goed bezig geweest. Ze hebben keihard gewerkt we zijn trots op deze TOPPERS. Deze indrukken en inspanningen verdienden een ontspannen middag voor de groep om en bij te komen van de warmte en de indrukken een plaatsje te geven. Marrie en Gerrit hadden een heerlijke soep bereid, waar we in de avond van hebben genoten. Na het eten maakt de groep zich klaar voor het kampvuur. Iedere avond zitten ze gezellig bij elkaar en hebben mooie gesprekken met elkaar. Het is als groep belangrijk dat ze in gesprek blijven met elkaar. De omgeving is mooi maar ze zijn in een totaal andere wereld dan ze gewend zijn.
Op zondagmorgen hebben we met de groep jongeren de kerk van Maarten en Gerdien bezocht. De jongeren vonden het mooi te ervaren dat zij over de grenzen heen, de verbondenheid met de lokale bevolking ervaarde in het geloof. De jongeren hebben het lied ‘Samen in de naam van Jezus’ gezongen. De sfeer was fijn en de preek heeft de jongeren aan het denken gezet. Er werd gesproken over het dochtertje van Jaïris en het de zieke vrouw, die na het aanraken van Jezus haar hart openstelde voor Hem. In de menigte mag je je zonder schaamte tot Jezus wenden. Hij verliest je niet uit het oog. Na de dienst zijn Maarten en Gerdien met de kinderen mee gegaan naar het gastenverblijf om nog wat door te spreken over de kinderbijbelweek. De aanbiedingsmuziek is afgestemd en enkele muzikanten uit de groep jongeren, gaan tijdens de kinderbijbel week muzikaal begeleiden op gitaar en dwarsfluit. Na een siësta te hebben gehouden zijn de jongeren met Plumb een wandeling gaan maken in de omgeving. Het is vandaag maandag en het begin van de KBW maar daarover hoort u in de volgende nieuwsbrief.
met vr. gr. uit het warme Albanië,
Herman en Anne-Lise
Het is heerlijk om weer in Albanië te zijn. Er ligt genoeg om op te pakken, maar we zullen netjes het lijstje afwerken. Na mijn rugoperatie in mei moet ik wel voorzichtig zijn en op tijd mijn rust nemen. Moeilijk hier, want er is echt nog veel te doen. Met de jongerengroep uit Huizen zullen we verschillende families, die deelnemen aan het Kans project gaan bezoeken.
Het is dinsdagmorgen en ik ben bezig met het kopiëren van de kleurplaten en knutsels voor de Kinder Bijbel Week. De KBW begint op maandag 1 augustus dus alles wat voor die tijd gedaan kan worden is mooi meegenomen.
In de vorige nieuwsbrief heb ik geschreven over de baby van Jeta die met hoge koorts in het ziekenhuis lag. Toen de koorts weg was hebben ze de moeder met de baby naar huis gestuurd. Het ging een paar dagen beter met de baby maar inmiddels is zij weer opgenomen in het ziekenhuis, weer met hoge koorts. De gezondheidszorg in Albanië is matig, eigenlijk gewoon slecht. Dus als je in een ziekenhuis terecht komt moet je maar afwachten of je wel de juiste hulp krijgt die je daadwerkelijk nodig hebt. Vaak word je alleen goed geholpen als je geld onder de tafel schuift. Uit de onderzoeken blijkt dat er een probleem is met het hartje van de baby, maar wat nu precies het probleem is, is niet helemaal duidelijk. Inmiddels is de baby weer koorts vrij en mag ze weer naar huis. We zijn op kraamvisite geweest en hebben gesproken met de ouders van de baby die zich nog steeds ernstige zorgen maken over het welzijn van hun kindje. Het is wel zorgelijk als je als ouders geen goede begeleiding krijgt over hoe het nu verder moet gaan met hun baby.
Het is donderdag ochtend. Gisterenavond hebben we Marrie en Gerrit van As van het vliegveld gehaald. Marrie en Gerrit zullen voor de jongerengroep uit Huizen koken en zorgen dat het de groep aan niets ontbreekt. Het was heel laat toen we gisterenavond naar bed gingen, dus vanmorgen zitten we pas om 9.00 uur aan het ontbijt. Voor het ontbijt heeft Herman eerst de mannen bij het dokterspraktijkje aan het werk gezet. Later in deze nieuwsbrief meer over de voortgang van het project. Tijdens het ontbijt bespreken we wat er aan boodschappen gedaan moet worden. Na de koffie gaan we boodschappen doen. Een paar uur later komen we terug met tassen vol boodschappen. Het Gastenverblijf is schoongemaakt, de bedden zijn opgemaakt. De koelkast is vol. We zijn er klaar voor de groep kan komen.
Het is vrijdagmorgen en Elske en Jasmijn hebben alles wat nodig is voor de KBW bij elkaar gezocht. Ze hebben een planning gemaakt voor de groep zodat het duidelijk wordt, wat er door wie gedaan moet worden. Het is een groep van 15 jongelui dus er moet wel orde en regel zijn.
Het is vrijdag aan het einde van de middag en we staan op het vliegveld om de jongelui op te wachten. Alles gaat goed en het vliegtuig land om precies 17.30 uur op Albanese bodem. Het duurt een behoorlijke tijd voor iedereen door de douane is en als iedereen eindelijk zijn of haar koffer heeft gaan we richting Mushqeta waar Elske en jasmijn de groep opwacht met koffie, thee en limonade. De huisregels worden besproken en Marrie en Gerrit krijgen van de groep elk een schort met hun naam. Vanaf nu zijn zij de chef-koks van de groep. We eten met elkaar lekkere broodjes worst, en de jongelui zitten sávonds gezellig nog wat bij het kampvuur. Morgen gaat het feest dan toch echt beginnen.
De volgende morgen verdelen we de groep in tweeën. De ene groep gaat eerst met Herman naar de dokterspraktijk om daar aan het werk te worden gezet. Er is al heel veel voorwerk verzet door Herman en Plump de klusjesman van het kinderhuis. Al het groffe/zware renovatiewerk van de dokterspost is klaar. De groep kan beginnen met het opruimen van de rommel rondom de dokterspost. Daarna gaan ze aan de slag met het schilderen van de binnen en buitenmuren. Als Herman alles heeft uitgelegd gaat hij naar Mihajas met de andere groep. Hier woont Fatime, een vrouw van 75 jaar, in onmenselijke omstandigheden. Een vrouw die hard werkt op het land, met de geiten en zichzelf van voedsel kan voorzien. Het huisje is er echter slecht aan toe en de hulp van onze jongeren zijn hier hard nodig. Fatime voelt zich niet meer veilig, nadat zij onlangs is overvallen in haar woning, nadat ze een paar geiten had verkocht. Fatime is na deze gewelddadige overval in het ziekenhuis beland. Tralies voor de ramen, zouden haar veel rust geven. De groep heeft haar bezocht om in kaart te brengen wat er allemaal nodig is om Fatime haar huisje op te knappen en wat meer woonbaar te maken. Hier gaan jullie de komende week nog over horen. De foto’s zeggen meer, dan al deze woorden. Laten we onze ogen hier niet voor sluiten. De groep was onder de indruk dat, een paar uur vliegen van ons kikkerlandje, in Europa, deze armoede nog bestaat.
Terug in Mushqeta gaan we nog even kijken hoe het met onze jongeren bij de dokterspost is vergaan. Vol verwondering zien we het resultaat. Wat zijn ze ondanks de brandende zon goed bezig geweest. Ze hebben keihard gewerkt we zijn trots op deze TOPPERS. Deze indrukken en inspanningen verdienden een ontspannen middag voor de groep om en bij te komen van de warmte en de indrukken een plaatsje te geven. Marrie en Gerrit hadden een heerlijke soep bereid, waar we in de avond van hebben genoten. Na het eten maakt de groep zich klaar voor het kampvuur. Iedere avond zitten ze gezellig bij elkaar en hebben mooie gesprekken met elkaar. Het is als groep belangrijk dat ze in gesprek blijven met elkaar. De omgeving is mooi maar ze zijn in een totaal andere wereld dan ze gewend zijn.
Op zondagmorgen hebben we met de groep jongeren de kerk van Maarten en Gerdien bezocht. De jongeren vonden het mooi te ervaren dat zij over de grenzen heen, de verbondenheid met de lokale bevolking ervaarde in het geloof. De jongeren hebben het lied ‘Samen in de naam van Jezus’ gezongen. De sfeer was fijn en de preek heeft de jongeren aan het denken gezet. Er werd gesproken over het dochtertje van Jaïris en het de zieke vrouw, die na het aanraken van Jezus haar hart openstelde voor Hem. In de menigte mag je je zonder schaamte tot Jezus wenden. Hij verliest je niet uit het oog. Na de dienst zijn Maarten en Gerdien met de kinderen mee gegaan naar het gastenverblijf om nog wat door te spreken over de kinderbijbelweek. De aanbiedingsmuziek is afgestemd en enkele muzikanten uit de groep jongeren, gaan tijdens de kinderbijbel week muzikaal begeleiden op gitaar en dwarsfluit. Na een siësta te hebben gehouden zijn de jongeren met Plumb een wandeling gaan maken in de omgeving. Het is vandaag maandag en het begin van de KBW maar daarover hoort u in de volgende nieuwsbrief.
met vr. gr. uit het warme Albanië,
Herman en Anne-Lise
-
01 Augustus 2016 - 22:07
Gerdien Jansen:
Best confronterend....wat een armoede...
Denk aan jullie! Moedig!
-
02 Augustus 2016 - 10:04
Maud Bergman :
We een goed werk verrichten jullie allemaal. Prachtig verslag erover.
Ga zo door, zeker ik. Een groet uit heerlijk Friesland -
02 Augustus 2016 - 10:05
Maud Bergman :
Zeg ik, moet het zijn. :-( -
02 Augustus 2016 - 13:47
Trees De Graaf:
. Het ga jullie allemaal goed , wat geweldig om te zien wat er allemaal gebeurd, mooi die foto,s van die jongelui, geweldig. Ik wens jullie heel veel sterkte met dit prachtige werk.Lieve groeten uit Laren van Trees de Graaf, ben weer leuke quiltjes aan het maken voor de kinderen. -
02 Augustus 2016 - 20:32
Anne-Marie:
Allemaal TOPPERS! -
03 Augustus 2016 - 08:21
Ingeborg:
Fijn om zo weer nee te leven. Succes met de kinderbijbelweek deze week. We missen jullie wel hier hoor.
Liefs van ben inge en bram -
04 Augustus 2016 - 10:13
Aleida:
Lieve Annelisa, Hermani en de vele vrijwilligers.
Gelukkig, eindelijk kan ik de gehele nieuwsbrief openen!
Dit ging tot nu toe niet.
Zo kunnen we weer mee lezen en leven met alles wat jullie doen.
Wat een drukte zal het deze week/weken nog zijn.
Heel mooi om te lezen en te zien dat jullie het goed/fijn met elkaar hebben.
En de chefkoks geweldig!
Heel veel succes allemaal en Van Harte Gods Zegen op dit prachtige werk!
Heel veel liefs en kuzzen van ons allemaal vanaf de Koedijk!
-
05 Augustus 2016 - 15:40
Gerrit En Joyce Bout:
Dag Herman, Anne-Lise en allemaal,
Jullie zijn al weer flink aan het werk met z'n allen. Fijn, dat de jongelui het zo goed hebben met elkaar en ook samen met jullie. En dat er zo'n band is onderling, ook in geestelijk opzicht. Veel zegen, ook voor de KinderBijbelWeek!
Lieve groet,
Gerrit en Joyce Bout -
09 Augustus 2016 - 13:45
Ytsje.Feddema:
Hallo lieverts wat fijn dat alles goed gaat.en wat hebben jullie al veel werk verzet.Maar ook realiseer ik mij hoe ik dit alles mis . Ik hoop zo dat het deze herfst zal slagen om te gaan, maar we lopen er maar niet op vooruit.Lieve mensen met elkaar heel veel succes.dikke tutvan ons in Fryslan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
