Zesde zomernieuwsbrief

Wat gaat de tijd toch snel. Dit wordt onze zesde zomernieuwsbrief alweer. Het waren drukke warme weken waarin een hoop werk is verzet. Zoals u in de vorige zomernieuwsbrief heeft kunnen lezen was de KBW een groot succes met een groot aantal kinderen. Wat waren we blij met de hulp vanuit Huizen en Tirana. Met de groep uit Huizen hebben we gezinnen bezocht, en dan blijkt wel weer de extreme armoede binnen de gezinnen. Wij bezoeken het hele jaar door de gezinnen dus wij weten hoe het leven voor veel families er uit ziet maar als je voor het eerst ermee geconfronteerd wordt is het anders. De jongeren waren diep onder de indruk. Ze zagen families in vervallen huisjes. Een familie in Zalli waar we waren hadden geen bedden voor de kinderen om te slapen, maar een deken op de grond. Dit boorde er wel in bij de groep. De groep heeft er dan ook voor gezorgd dat deze kinderen bedden kregen om te slapen. Mooi om te zien hoe de groep jongeren de bedden zelf ter plekke in elkaar gezet hebben, zodat ze zeker wisten dat de kinderen niet meer op de grond hoefde te slapen.
Wat was het fijn om zaterdag 15 augustus het tien jarig bestaan van het kinderhuis in Mushqeta te vieren. Het was deze dag tien jaar geleden dat het kinderhuis in Mushqeta voor het eerst haar deuren opende. Voorheen hadden we ons kinderhuis in Tirana. Maar door een goede sponsor konden we bouwen in Mushqeta waar we tot op de dag van vandaag heel dankbaar voor zijn. Samen met de kinderen en het personeel hebben we er een leuke feestelijke dag van gemaakt. Zelfs de Albanese ambassadeur wonende in Nederland kwam op bezoek. De kinderen hebben genoten en wij ook.
Afgelopen juni zijn er in Albanië verkiezingen geweest, daardoor heeft Krabbe nu geen burgemeester meer maar een beheerder. Al het werk gebeurt nu vanuit Tirana. De burgemeester van Tirana Erion Velliaj heeft een bezoek gebracht aan Krabbe en wij hadden een uitnodiging gekregen omdat hij ons wilde bedanken voor de renovatie van de school in Krabbe. Het was een bijzondere ontmoeting en ik had een leuk gesprek met hem. Toen hij ons bedankte voor de school zei hij: Dank je wel. Ik dacht dat ik hem niet goed had verstaan dus ik vroeg aan hem hoorde ik het nou goed dat u dank je wel zei, waarop hij begon te lachen en vertelde dat hij wat Nederlandse woorden weet omdat hij een vriendin heeft gehad die in Leiden woont. Het was al met al een hele leuke ontmoeting, en ik hoop dat we goed mogen samenwerken in de toekomst met hem. Het was jammer dat Herman al onderweg was naar huis want uiteindelijk was hij degene die van s’morgens 7.00 tot ‘s’middags 17.00 het project heeft begeleid en zelf meegeholpen heeft. Ik heb heel veel respect voor hem want het was zeker niet gemakkelijk met de hoge temperaturen tussen de 42 en 45 graden.
Donderdag zijn we bij Rabia en de zigeunerkinderen geweest. Zij wonen even buiten Tirana. Wat waren de kinderen blij toen ze ons zagen. Ze vroegen zich af of ik ze al vergeten was. Maar we zijn zo druk geweest dat we echt niet eerder tijd hadden. De kinderen mogen van de overheid niet meer bedelen op straat maar moeten gewoon naar school. Of dat ook gaat gebeuren in september ik weet het niet, ze zeggen in ieder geval van wel. We hadden eten meegenomen voor hen en we hebben alle kinderen een ijsje gegeven en een bellenblaas.
Later op de dag hebben we nog wat gezinnen bezocht. Bij één van de gezinnen kwam de moeder net thuis vanuit het bos waar ze hout gesprokkeld had. Ze kwam aanlopen met een grote bos hout op haar rug. Ik wilde dat ook wel eens proberen maar dat viel vies tegen. Respect voor de vrouwen die dit werk doen om zo aan hout voor de winter te komen. Dit zie je hier alleen vrouwen doen terwijl het in onze ogen mannenwerk is. Ik heb heel veel respect voor de vrouwen die werken op het platteland. Het leven is niet gemakkelijk voor ze. Elske heeft een filmpje gemaakt en we hebben vreselijk moeten lachen toen ik probeerde om dat hout op mijn rug te krijgen maar eigenlijk is het om te huilen.
Ik geef nu de pen over aan Herman die iets zal schrijven over de renovatie van de school in Krrabbë. Volgende week hoort u meer over ons KANS project anders wordt de nieuwsbrief te lang.
Het is nu dinsdagmorgen 18 augustus. Mijn bezoek aan Albanië zit er alweer bijna op. Overmorgen hoop ik weer met de auto naar huis te gaan, wat zijn die bijna zes weken toch snel gegaan. Gisteren hebben wij het laatste schilderwerk afgerond aan de gerenoveerde school in Krrabë en de spullen opgeruimd. De renovatie van de school is totaal anders gelopen dan dat ik van te voren had in geschat. Alleen al toen wij de eerste dagen van de renovatie begonnen met het slopen van de oude kapotte Turkse toiletten bleek er helemaal geen riolering te zijn. Al gauw besloot ik om een gehele nieuwe riolering aan te leggen. Een prettige bijkomstigheid was dat wij toen ook tegelijkertijd de waterleidingen konden aan leggen. Na drie dagen werken kon het geheel worden opgevuld met keien, de toiletten worden geplaatst en het beton worden gegoten. Eigenlijk toen pas kon ik met het door mij geplande renovatie schema van de school beginnen.
In mijn laatste nieuwsbrief schreef ik dat het renovatie project bijna klaar was. De afgelopen week hebben wij het schilderwerk gedaan en de puntjes op de I gezet. Al met al heeft de school een complete gedaantewisseling ondergaan. Het belangrijkste is dat nu alles winddicht is en dat er geen lekkages meer van buitenaf zijn. De elektrische bedrading werd voor een groot deel vernieuwd en er werden overal nieuwe lampen en schakelaars gemonteerd. De elektra is nu veilig en kan geen kwaad meer voor de kinderen die er naar school gaan.
Natuurlijk was en blijft de hygiëne voor de kinderen op deze school en in de toekomst eventuele andere projecten onze belangrijkste prioriteit. Tenslotte brengt het ontbreken van goede sanitaire voorzieningen de meeste ziekten met zich mee in de wereld.
Wat is het daarom ook fijn dat deze school na vijftig jaar normale toiletten heeft met stromend water waarmee deze kunnen doorgespoeld. Ook kunnen de kinderen hun handen wassen en zelfs drinken uit de kraan. Dat de kinderen kunnen drinken uit de kraan is mogelijk omdat wij vijf jaar geleden op loopafstand een groot waterdepot hebben gebouwd waar helder drinkwater uitkomt.
Alles werkt dus naar behoren en is eenvoudig, degelijk en praktisch vernieuwd of hersteld. U zult begrijpen dat de luxe die wij gewend zijn nog niet te vergelijken zijn met de school in Krrabe. Alleen als ik kijk naar de schoolborden die er op de muren zijn geschroefd en de houtkachels die er in de lokalen staan.
De school in Krrabe bestaat uit 2 scholen. De school die wij in zijn geheel hebben opgeknapt is de middelbare school. Het veel oudere schooltje, de lagere school, hebben wij ook aangepakt. Ook hier werden de elektra, de lampen, de ramen en de deuren hersteld of vervangen. Het is dat de tijd mij ontbrak anders was ik misschien nog wel aan de gang gegaan, maar ik had ook zoiets van waar blijft de zelfwerkzaamheid van de leerkrachten en de ouders. Het ging / gaat hier alleen nog maar om het schilderwerk.
Ik denk haast wel tien jaar geleden kregen wij honderden liters verf van het toenmalig schilderscentrum Huizen aan de Hellingstraat. Hiervan hebben wij nog heel wat liters staan.
Ik ben naar ons magazijn gegaan en heb ongeveer veertig liter verf met verschillende kleuren in een grote bus gedaan en dit gemengd. Ik heb deze verf samen met de nodige kwasten enz. naar de school gebracht en aan de directeur gegeven. Ik heb hem uitgelegd dat ik weer naar huis moest en dat het schilderwerk aan de lagere school door de leerkrachten met hun ouders zelf moet worden gedaan. Was geen probleem vertelde hij mij.
Als ik eind september, begin oktober terug hoop te zijn zal ik het meemaken.
Afgelopen zaterdagavond zijn Anne-Lise en ik, samen met onze klusjesman Pellumb in de stromende regen naar de school gegaan. Wij wilden nog wat foto’s maken van de school in het donker met de lichten van de klaslokalen aan. Het regende en onweerde zo hard dat het hele schoolplein vol stond met water. Na veel moeite kwamen wij op blote voeten doen. Wij hebben wat foto’s gemaakt, zijn daarna direct naar huis gegaan, eenmaal doornat thuis direct onder de douche en droge kleren aan.
Voor mij zit het er nu echt op. Ik heb vanmiddag besloten om morgen (woensdag) in de auto te stappen en op huis aan te gaan. Ik heb mij voorgenomen om rustig aan te doen zodat ik vrijdagavond hoop thuis te zijn. Ik heb dan zaterdag en zondag nog te tijd om wat bij te komen en te wennen aan het klimaat in Nederland.
Het waren een zestal fantastische weken. De renovatie van de school, de Kinderbijbelweek en het bezoek van de groep jongeren vanuit Huizen. Veel gezinnen werden er samen met de groep jongeren vanuit onze gemeente bezocht wat hen niet onberoerd heeft gelaten.
Veel voedsel werd er door de groep jongeren uitgedeeld aan de allerarmsten en ook aan de gezinnen van wie de jongeren een kind hebben geadopteerd.
Het bestaan en de opening van ons kindertehuis hebben wij samen met de kinderen en de werkers gevierd.
Al met al mag ik (mogen wij) terugzien op een vruchtbare en gezegende tijd hier in Albanië.
Dankzij de voorbede in de kerken, uw persoonlijk gebed en niet te vergeten ook uw financiële bijdrage mochten wij dit zo mooie en belangrijke werk doen. Dat dit eenvoudige werk tot zegen mocht en mag zijn voor nu en in de toekomst.
Hartelijke groet,

Herman

Inmiddels is Herman weer veilig in Nederland. Rest mij nog te schrijven dat ik heel veel respect heb voor hem. Hij heeft ondanks zijn vakantie tropendagen gehad maar het resultaat mag gezien worden.
En dan is het weer stil in Mushqeta. Gisteren zijn Elske, Jasmijn en Hilbert ook weer naar huis gegaan. Ik ben dus weer alleen en zal zeker iedereen gaan missen. Ik merk wel dat ik ontzettend moe ben en echt een paar dagen rust nodig heb. Dus de komende dagen hoop ik een paar dagen er tussen uit te gaan en mijn rust te nemen. Woensdag hopen we dan weer verder te gaan met de laatste loodjes, de kinderen in het kinderhuis en het KANS project waar op dit moment 61 kinderen aan deelnemen. 61 kinderen die dankzij u naar school kunnen gaan.
Ik wens iedereen een fijne zondag.
Er is een probleem met het uploaden van de foto's dus niet alle foto's staan erbij. Ik zal dit zodra het kan doen.

Hartelijke groeten,
Anne-Lise