Zevende Zomernieuwsbrief 2013
Door: Anne-Lise
Blijf op de hoogte en volg Anne-Lise
02 September 2013 | Albanië, Mushqeta
En dan is het weer tijd om verder te gaan met onze verblijfsvergunning. Als het goed is hebben we eindelijk alle papieren en kunnen we ze afleveren op het politiebureau. En inderdaad het ziet er na uit dat alles goed is, we worden naar de bank gestuurd voor de betaling en als we dat gedaan hebben brengen we alles weer naar het politiebureau. Hoera, eindelijk groen licht ….alles wordt goed gekeurd, na acht weken zwoegen voor de goede documenten kan alles weg. Over zes weken mogen we terug komen en dan krijgen(hopen) we onze verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd.
Weer terug in Mushqeta gaan we weer verder met het werk. We zijn al een heel eind op weg, maar nog niet alles is klaar. We willen eind van de week alles klaar hebben voor het KANS project zodat alle kinderen hun spullen kunnen komen halen. Zamira en ik maken lijsten van wat ieder kind nodig heeft voor het komende school jaar. Vorig jaar hadden we 14 kinderen in het project en nu 34. De meeste van de kinderen van vorig jaar hebben hun schooltas nog, dus die hoeven geen nieuwe. We rekenen uit wat elk kind nodig heeft aan schriften, pennen en potloden. Ik kan u wel vertellen dat de lijsten lang zijn.
De volgende dag gaan we op pad om alle schoolmaterialen te kopen. We nemen Linda één van de werkers van de dagopvang met ons mee want we proberen alles in één keer te kopen. Met drie winkelwagentjes gaan we de winkel in en een uur later rekenen we drie volle winkelwagentjes af. Alle schoolmaterialen hebben we binnen de kinderen kunnen komen. We besluiten de kinderen in twee groepen te laten komen. De eerste groep komt vrijdag hun spullen halen en de tweede groep zaterdag.
Tussen door gaan we veel op bezoek bij Vina. Het gaat echt niet goed met haar, en bijna iedere dag belt ze wel om te vragen of we haar weg willen halen daar. We praten veel met haar maar er dringt weinig of niets tot haar door. Op dit moment weegt ze nog maar 26 kilo en ze ziet er uit als een zielig klein vogeltje. Twee dagen geleden kreeg ik een sms’je van haar met de woorden bedankt Anna dat je me niet helpt. Maar wat kan ik doen, ik sta machteloos en weet echt niet wat ik kan doen. Wat kan ik doen voor haar in een land waar de gezondheidszorg nul komma nul is. De dag erna kreeg ik een sms’je sorry Anna ik meende het niet. Ik heb haar gebeld en gezegd dat er in Nederland mensen voor haar bidden, en dat ik dat ook zal doen.
De andere dagen hebben we kampie met de kinderen van het kinderhuis. Ook met hen maken we feestmutsen en mogen alle kinderen een wit T-shirt versieren In de tijd dat ik druk ben in het kinderhuis, maakt Herman zich nuttig bij de lagere school van Mushqeta.
Ondertussen ben ik alweer vijftien dagen in Albanie. Vandaag is het zaterdag 31 augustus en hoop ik aan het eind van de dag via Rome weer naar huis te vliegen. Ik heb Anne-Lise beloofd om ook nog iets te schrijven in haar zomer nieuwsbrief. Wij zijn allemaal zo druk geweest dat er op dit moment nog niets van is gekomen. Anne-Lise was samen met Zamira steeds weer te vinden in het kantoor van het Kindertehuis. Samen waren zij dan bezig met de stapels papierwerk en het bezoeken van de KANS gezinnen. Ook moest er nog een Kinderbijbelweek voor de allerkleinsten worden georganiseerd.
Ook komen er nog heel veel mensen bij ons voor voedsel en medische hulp. Gisteren hadden wij nog bezoek van twee politie mensen. Er was een nieuw politiekantoor gebouwd. De vraag van beide agenten was of wij nog wat tafels, stoelen, kasten en bedden hadden om het nieuwe politiekantoor in te richten. De regering had hun te kennen gegeven dat er geen geld was voor de inrichting.
Wij hebben nog wel wat spullen staan in ons magazijn zodat het voor ons geen enkel probleem is om hun te helpen. Tenslotte is het ook niet verkeerd om in Albanie vriendjes te zijn met de politie.
Zelf ben ik de afgelopen twee weken bijna alleen maar druk geweest met het opknappen van twee klassen in de lagere school in Mushqeta. Zoals Anne-Lise al eerder schreef moest er een toilet worden gebouwd bij de lagere school. Ook moest er wat elektra worden aangepast, muren worden gerepareerd en geschilderd. Een aantal ruiten werden er vervangen en er werd een riolering en een waterleiding van vijftig meter lang aangelegd voor het toilet. Afgelopen donderdag was alles klaar. Het was een lust voor het oog om te zien met hoe weinig materialen je twee klassen in zo’n korte tijd kunt veranderen in twee keurige klaslokalen die voldoen aan de eisen van de tijd. De burgemeester bedankte ons hartelijk voor het gedane werk. De gemeente had het kleine beetje geld er niet voor gehad om deze twee klassen op te knappen.
Ondertussen ben ik samen met Anne-Lise in de avonduren ook nog wel de bergen in geweest. Wij hadden gehoord van een gezin met twee kinderen die in grote armoede leven. Daar komt nog eens bij dat van de vader een been is afgezet zodat hij onmogelijk iets kan doen om de kost te verdienen. Als er al iets te verdienen valt want op dit moment is er meer dan veertig procent van de Albanese beroeps bevolking werkloos. Het is op dit moment een ware ramp voor de gezinnen welke echt leven onder de armoede grens. Deze week kwamen bijvoorbeeld de meteropnemers voor de elektriciteit langs de huizen om de meterstand op te nemen. Het is niet te tellen hoeveel meters er zijn afgesloten omdat de gezinnen gewoon het geld niet hebben om hun elektra te betalen.
Terug te komen op het gezinnetje wat wij bezochten wisten wij niet wat wij zagen, wat een armoede. Ik heb in de loop der jaren heel veel armoede en ellende gezien, maar nu knapte er iets bij mij.
Anne-Lise en ik hebben dan ook ter plekke besloten om de beide kinderen binnen dit gezin op te nemen in het KANS project en voor onze rekening te nemen. Ik roep ook iedereen op die nog geen sponsorkind heeft om te overwegen een kind financieel te adopteren. Gisteravond ben ik nog even terug geweest bij dit gezin en heb daar wat rijst, macaroni en olie gebracht. Ondertussen hebben de beide kinderen ook hun schoolspullen en een echte schooltas.
Ik zou uiteraard nog veel meer kunnen schrijven, maar voor deze keer wil ik het er bij laten. Ik ga zo meteen mijn koffer inpakken, op weg naar Nederland waar zelfs in onze volle ijskast het licht aan gaat als je deze opendoet. Een wereld van verschil wat wij ons niet kunnen bevatten als wij het met eigen ogen niet hebben gezien en met onze eigen neus hebben geroken. Aldus Herman.
Het Kampie met de kinderen van de dagopvang verliep een stuk rustiger. ‘s Morgens hebben we de Bijbelverhalen verteld en ’s middags hebben we spelletjes gedaan. Ook hebben we een nieuw spandoek voor het kinderhuis gemaakt. We hebben zelfs een miss en mister verkiezing gedaan met de kinderen 12 kinderen hebben een echte medaille gekregen. Al met al een hele leuke gezellige week.
Het waren drukke intensieve weken die bijna voorbij zijn. Tien weken zijn voorbij gevlogen. Het leukste van deze tijd was het helpen in het kinderhuis. Het is fantastisch om te zien hoe kinderen voor het eerst huilend binnenkomen en met hun moeder mee terug willen. Na twee weken komen ze al huppelend het pad van het kinderhuis op en willen ze niet meer terug. Een van de kleine jongetjes zei tegen mij ik blijf net zo lang hier totdat ik ga trouwen. Geweldig toch.
De straatkinderen in Tirana prachtig werk om te doen. Er zijn heel veel boterhammen en bekers koud water uitgedeeld onder de straatkinderen. Maar zolang de regering er niets aan doet, zal het een verstoten volk blijven. Daar zal geen verandering in komen door het geven van een boterham of een beker koud water. Deze kinderen hebben onderwijs nodig, zodat ze aan hun eigen toekomst kunnen bouwen, en het dan beter zullen doen dan hun ouders het doen.
En dan het bezoeken van de gezinnen. Het doet pijn om te zien hoeveel armoede er heerst in de bergdorpen. Inmiddels hebben we 40 kinderen in het KANS project, 36 kinderen hebben sponsorouders en voor 4 kinderen zijn we nog op zoek naar sponsorouders. Deze 4 kinderen komen uit zeer arme gezinnen zodat we besloten hebben ze toch met het project mee te laten draaien, we vertrouwen erop dat ook voor deze kinderen iemand zich aanmeldt. De selectie is streng. Om voor het KANS project in aanmerking te komen moeten de kinderen echt uit gezinnen komen die geen enkele inkomsten hebben.
Het is moeilijk voor ons om kinderen af te wijzen maar er komen zelfs mensen aan de poort om te vragen of hun kind ook in het project mag, en dat zijn vaak niet de armste.
Het is vandaag de laatste dag in Albanie. Morgen hoop ik weer naar huis te gaan. Terug naar alles wat mij lief is en wat ik zo gemist heb. Ik weet dat het in Nederland ook niet alles is en dat er daar ook armoede heerst onder de mensen. Maar met alles wat ik de afgelopen weken hier gezien en meegemaakt heb, is echt niet te vergelijken met Nederland. Voor mij is het of ik naar Luilekkerland ga.
Voor mijn gevoel is het zo slecht nog niet in Nederland, en mensen weten echt niet wat ze hebben. Dat kun je pas zeggen als je het echt niet hebt.
Lieve mensen dit is voor deze zomer mijn laatste nieuwsbrief. Ik mag terug kijken op een fijne tijd in Albanie met alle ups en downs. Ik voel me een beetje verdrietig, afscheid nemen doet pijn. Maar aan de andere kant weet ik dat er mensen en kinderen op mij wachten in Nederland en dat voelt weer fijn.
Groeten,
Anne-Lise
-
02 September 2013 - 11:45
Liedewij:
Anne-lise
Een goede reis en we hopen dat je thuis weer bij kunt komen van alle drukte.
Goed zegene je op de reis naar huis. Liedewij -
02 September 2013 - 14:27
Letteke:
Een goede reis dinsdag Anne-Lise en tot maandag... X -
02 September 2013 - 16:04
A Rasmussen:
goede reis naar huis terug
jzult het allemaal wel n missen,maar hier is het ook leuk'
goede reis e hopelijk zonder vertragng.
groetjes en bedankt voor je laatste en zeer goed veslag.
mam. -
02 September 2013 - 23:56
Machteld:
Goede reis morgen!! Inderdaad een dubbel gevoel... Ook weer heerlijk om naar Nederland te gaan, maar afscheidnemen is ook niet fijn. Jullie mogen terugkijken op een bijzondere zomer, en nu is het overgeven aan God, Hij gaat verder, laat niet los waar Hij mee begonnen is! Liefs van nu nog dichtbij en straks weer verweg! -
02 September 2013 - 23:58
Joyce Bout:
Goede reis en namens Huizen bedankt voor al jullie zegenrijke inzet.
Groetjes,
Joyce -
05 September 2013 - 11:57
P Van Slooten.:
Welkom thuis, mijn compliment voor wat jullie doen, petje af, ga zo door en nog bedankt voor de nieuwsbrieven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley