Zesde zomernieuwsbrief

En dan is het eindelijk zover. Vandaag start de kinderbijbelweek. Alle kinderen uit de omgeving zijn welkom. “Kampie” zoals de kinderen het hier noemen trekt altijd veel kinderen. Weken zien de kinderen er naar uit en vandaag is het eindelijk zover. Dit jaar is het thema “ Te Gek”, afgeleid van het programma van de Nederlandse vakantiebijbelweek van de HGJB. Ook Huizen begint deze week met de kinderbijbelweek, fijn dat we op deze manier dichtbij en ver weg met hetzelfde thema bezig zijn. Geloven heeft alles met vertrouwen te maken, dat gaan we laten zien door middel van verschillende Bijbelverhalen. Geloven en vertrouwen is in het Albanees hetzelfde woord, ook in het Grieks is dat zo. In Jezus geloven betekent op Hem vertrouwen. Voor veel kinderen in de bergdorpen is dat geen makkelijke opdracht. In veel gezinnen heerst er wantrouwen. Veel (groot)ouders zijn getraumatiseerd, leven in angst en hebben te maken met corruptie, gebroken relaties, huiselijk geweld, drankmisbruik, armoede en uitzichtloosheid. Kinderen voelen dit aan en krijgen dit van jongs af aan mee. De kinderbijbelweek is voor hen een hoogtepunt waar ze naar uitzien en van opleven! Afgelopen weken zijn we druk geweest met alle voorbereidingen voor deze week. Er komen altijd heel veel kinderen naar deze week dus er moeten heel wat kleurplaten uitgeprint worden. Voor de grotere kinderen hebben we andere knutselwerkjes en daar moeten voorbeelden van gemaakt worden. Kinderen in de bergdorpen zijn het niet gewend om te knutselen en creatief te zijn, en vinden het moeilijk om zelf iets te maken en dit lukt alleen als er voorbeelden zijn. Het Thema; “Te gek”bestaat uit 5 Bijbelverhalen.De centrale gedachte van dit thema is: God redt. Vanaf het eerste moment dat de mens tegen God en voor het kwaad koos, heeft God beloofd: Ik zal de wereld redden uit de macht van het kwade(Genesis 3:15) Door heel de Bijbel heen zien we hoe God bezig is om de mens te redden uit de macht van de duivel. Dit komt tot een hoogtepunt als Jezus, op de paasmorgen, de dood voorgoed verslaat. En die redding zal volledig zijn als Jezus terug komt en de nieuwe hemel en nieuwe aarde er zullen zijn. De komende dagen laat God ons zien hoe Hij zijn weg gaat met een ieder van ons. Op die weg vraagt God ons stappen te zetten in het geloof. Deze week zullen we zien en horen hoe mensen een opdracht krijgen die voor menselijke begrippen onmogelijk zijn en “te gek”zijn om te doen. Wie bouwt er een boot waar geen water is? Wie gaat er op reis zonder te weten waarheen? Wie kan twee keer geboren worden? Wie stapt er uit de boot op het water? Wie staat er op met verlamde benen? Dat doe je niet, dat is te gek. Maar toch deden de mensen uit de Bijbelverhalen het. Waarom? Zij vertrouwden de opdrachtgever! Zij wisten wie hen de opdracht gaf. En in vertrouwen gaven ze gehoor aan de rare opdracht. Omdat ze wisten dat God het goede met hen voor had. Hij heeft hun redding op het oog, en dat is “te gek” iets beters kun je je niet bedenken. In de Bijbelverhalen komen allemaal mensen voor die een rare opdracht kregen: Noach, Abram, Nicodemus, Petrus en de verlamde man. En hoe gek die opdracht ook klonk, zij gaven er gehoor aan. We kunnen hen als voorbeelden zien van hoe je in geloof stappen mag zetten, omdat je je opdrachtgever vertrouwt. We mogen de kinderen aansporen om net als deze mensen stappen te zetten in het geloof en de weg te gaan achter Jezus aan, omdat Hij weet welke toekomst er voor ons klaar ligt.

Vandaag beginnen we met Noach.

Dag 1: Aan het werk! Genesis 6:1-9:17.
Als de kinderen naar beneden komen rennen is het alsof er een kudde met olifanten aankomt. Iedereen is uitgelaten en blij. Het kampie kan beginnen, ze zijn er klaar voor. We beginnen met het zingen van de bekende liederen. Na het zingen gaat Maarten ons voor in gebed. Daarna worden alle kinderen in een halve kring gezet zodat Maarten zijn verhaal kan vertellen. Hij vertelt dat Noach een opdracht krijgt om een grote boot te bouwen. Daarbij moet hij voorbereidingen treffen om een lange tijd met heel veel dieren op die boot te kunnen verblijven. Geen kleine klus voor hem en zijn zonen! Maar hij doet het. Hij gaat aan het werk, want hij gelooft Gods woord. Hij gelooft dat God het kwade met een Vloet van de aarde zal wegvagen. Ook al is er tijdens het bouwen van de boot nog niets van te zien. Pas als hij en zijn familie met de dieren veilig in de boot zijn, ziet Noach dat zijn vertrouwen in de opdrachtgever niet beschaamd wordt. Met hen maakt God een nieuw begin, een nieuwe schepping, een eeuwig verbond.

Dag 2: Ga op reis! Genesis 12:1-9

Vandaag vertelt Gerdien het verhaal.
De vader van Abram was al met zijn familie op weg gegaan uit Ur. Maar zij waren “gestrand”in Charan. Nu krijgt Abram zelf de opdracht om niet alleen zijn land, maar ook zijn familie te verlaten. God vraagt hem op weg te gaan, naar een plaats en een toekomst die God voor hem bedacht heeft. En met een geweldige belofte op zak(vrs2-3) gaat Abram . Niet wetend waarheen, maar wel in vertrouwen dat zijn opdrachtgever met hem meegaat.

Dag 3: Begin opnieuw! Johannes3:1-21

Nikodemus wil eens nader kennis maken met Jezus. Maar al direct in het gesprek krijgt hij een vreemde opdracht. Alleen als je opnieuw geboren wordt, kun je bij het Koninkrijk van God horen. Nikodemus vraagt door> “Hoe kan dat?” Jezus, maakt hem duidelijk dat je voor eeuwig gered zult worden, als je opnieuw begint, opnieuw geboren wordt door bekering en geloof in Hem. Nu begrijpt Nikodemus het nog niet, maar na Jezus dood zien we dat Nikodemus toch zijn leven aan Jezus heeft toevertrouwd. Uit zijn daden blijkt dat hij opnieuw geboren is.

Dag 4 Kom maar hier! Mattheus 14:22-33

Terwijl de leerlingen tegen de wind zwoegen met hun boot, zien ze, tot hun grote schrik, een persoon verschijnen over het water “Ik ben het”horen ze dan. Als Petrus de stem van zijn Heer herkent,wil hij liefs zo snel mogelijk bij Hem zijn. “Kom” zegt Jezus. En….Petrus doet het. Impulsief als hij is en in vol vertrouwen in de opdrachtgever. Maar net zo impulsief slaat zijn vertrouwen om in angst. Jezus, laat Petrus niet vallen, Hij trekt hem uit de golven. Stappen zetten in het geloof gaat met terugval gepaard. Maar als je de stem van Jezus gehoorzaamt, zal Hij je redden.

Dag 5: Sta op! Handelingen 3: 1-26

De man heeft misschien al heel veel opdrachten naar zijn hoofd gekregen van mensen die langs hem heen liepen. “Ga werken, “Ga aan de kant”, enz. Maar deze keer is anders. Petrus en Johannes blijven staan, kijken hem aan en zeggen: “In de naam van Jezus”: “Sta op!”Ze helpen hem er ook nog bij. En….de man staat op! Want hij gelooft in de opdrachtgever, in wiens Naam Petrus en Johannes hem deze opdracht gaven. De omstanders zijn verbaast. Maar Petrus wijst naar Jezus. Geloof in Hem en je zult in de eeuwige, messiaanse rust, met Jezus mogen leven. En daar zal geen ziekte meer zijn.

Iedere dag wordt er na het vertellen van het Bijbelverhaal volop geknutseld. Voor de jongste groep hebben we kleurplaten en voor de ouderen hebben we bv. schilderen op een wit laken. Iedere dag werd het thema van die dag nageschilderd en opgehangen. Zo werd er een kruis getimmerd en daar mochten alle zonden op gespijkerd worden. Er heerste een goede sfeer en de kinderen genoten met volle teugen. Twee dagen werd er een toneelstuk ingestudeerd met een groep meisjes en jongens. Paulus en Silas werden nagespeeld en de bruiloft te Kana. Dit vonden de kinderen helemaal geweldig, verkleden en schminken en zo in de huid van iemand anders kruipen. Maarten heeft een kort filmpje gemaakt van deze week en is erg leuk om naar te kijken. Dit geeft een goede indruk hoe het ons vergaan is de afgelopen week. De laatste dag mochten alle kinderen dit filmpje bekijken. Wat ook erg leuk was, was het gevecht met de waterballonnen, de sjoelwedstrijden en de volleybal wedstrijd. Ieder dag waren er veel kinderen. ’s Morgens en ‘s’avonds hadden we een opkomst tussen de 360 en 380 kinderen. De laatste dag zelf 420 echt geweldig. Eigenlijk zijn de groepen te groot maar we wilden niemand wegsturen. Ik wil Maarten en Gerdien Blom bedanken voor hun inzet tijdens dezen dagen. Zij zorgden dat de Bijbelverhalen levend werden voor de kinderen. De laatste avond hebben we afgesloten met de traditionele volksdansen waar alle kinderen van hebben genoten. Na afloop kwamen er twee jongetjes naar me toe en beloofde me dat ze de volgende dag bramen zouden komen brengen. Normaal staan deze jongens langs de kant van de weg om bramen te verkopen, maar ze zeggen dat ik ze gratis krijg. We zullen zien morgen of ze inderdaad de bramen komen brengen. De volgende dag staan inderdaad de jongetjes voor de poort met de bramen, en ik krijg ze echt gratis. Maar als de jongens weer weg willen gaan vraagt een van de jongens om 50 lekë (35 cent) zodat ze met de bus terug kunnen gaan. Twee kleine businessmannetjes, de bramen zijn gratis en voor kinderen is de bus ook gratis.
Het was een heftige week die wat betreft de vermoeidheid niet in onze koude kleren zijn gaan zitten. Over “in de koude kleren” gaan zitten kun je met temperaturen boven de veertig graden ook niet meer spreken. Wij mogen blij en dankbaar zijn dat er dagelijks van heinde en verre zoveel kinderen kwamen naar de kinderbijbelweek. In de verre omtrek wordt er over de kinderbijbelweek van de Hollanders gesproken. Herman sprak een kind in het bergdorp Mullet. Dit bergdorp ligt op vijftien kilometer afstand van ons kindertehuis waar de kinderbijbelweek wordt gehouden. Het kind vertelde Herman dat hij het zo fijn had gevonden de afgelopen week op de kinderbijbelweek. Hij vertelde Herman dat hij elke morgen om zes uur de deur uitging en al liftend op tijd aanwezig was.
Veel voorbereidingen zijn er aan vooraf gegaan. Niet alleen wat betreft de Bijbelverhalen en de versjes die er gezongen moesten worden. Ook de inkopen die er gedaan moesten worden. Er zijn ruim drieduizend blikjes limonade, vijftienhonderd zakjes chips en evenzoveel ijsjes doorheen gegaan. Ook als er dagelijks tegelijkertijd rond de vierhonderd kinderen op het terrein rondlopen heb je de nodige controle nodig.
Een aantal ouderen hielden de kinderen dan ook in de gaten. Achter ons kindertehuis ligt een groot meer, je moet er niet aan denken als er een van de kleine kinderen zou verdrinken.
Echter alles is in goede orde verlopen. Elke avond na elke kinderbijbeldag waren wij nog wel even bezig met het opruimen van de lege chipszakjes en het plastic papier van de verorberde ijsjes.
Lege blikjes waren er niet meer te vinden. Er waren een paar die de lege blikjes opraapten, in elkaar trapten en in een jute zak deden. Met de zak met blikjes op hun rug gingen zij huiswaarts om het verzamelde oude ijzer laten te verkopen aan een of andere oud ijzerboer.
Wij mogen terugzien op een fijne en goede kinderbijbelweek. Nog nooit zijn er dagelijks zoveel kinderen geweest. Het lijkt wel op een uitslaande brand die in de wintermaanden iets uitdooft maar in de maand augustus elk jaar weer meer de kop op steekt.
Laten wij dit maar een vreugdevuur noemen. Het is toch fantastisch dat er steeds meer kinderen en ouderen mogen horen de verhalen vanuit de bijbel. Aan de andere kant zet me dit ook wel eens aan het denken. Als ik zondags in Huizen de Oude kerk kom zie ik steeds minder mensen en hier zie ik er steeds meer komen naar de kinderbijbelweek, maar ook naar de wekelijkse diensten in Tirana.
Wij kijken uit naar volgend jaar. Dan hopen Maarten en Gerdien Blom, uitgezonden naar ons werkgebied in Albanie door de Gereformeerde Zendingsbond, te wonen in of rondom Musqheta.
De Gereformeerde Zendingsbond hoopt dan een gemeente te stichten. Dat de kinderen die nu eens per jaar de kinderbijbelweek bezoeken samen met hun ouders, dan wekelijks naar de kerk mogen gaan.
Hem alleen de eer en de dank voor de grote opkomst tijdens de kinderbijbelweek en hoe alles loopt en gaat in het kindertehuis. Ook dank aan de adoptieouders van onze “KANS”kinderen..
Dankzij de adoptieouders kan ik deze week op stap om de nodige schoolspullen aan te schaffen.
Ik ga nu even stoppen met schrijven want Herman komt om de hoek kijken.


Het is nu zaterdagmorgen. Zoals ik al schreef is Herman weer in Albanie aangekomen. Het is alweer drie weken geleden dat hij in Albanie was De tijd dat hij toen in Albanie was had hij merendeel nodig voor de bouwvakkers van “Ep en Vloet”. Er moesten door Herman materialen worden aangeschaft en dit betekende dat er ander werk is blijven liggen. Herman heeft nog geen vliegticket terug naar Nederland. Afhankelijk hoe druk het is in de garage zal hij blijven in Albanie. Herman heeft nog veel papierwerk te doen en ook moet er nog een toilet worden afgemaakt bij de school in Musqheta.
Tot voor twee jaar geleden was het niet denkbaar dat wij zouden kunnen samenwerken met de burgemeester van Musqheta. Herman vond dat hier eens een einde aan moest komen en heeft de burgemeester
Uitgenodigd voor een gesprek. Uiteraard met een goede vertaler. Dit gesprek is wel heel goed verlopen, want beiden lopen nu bijna hand in hand door Musqheta heen.
Tegelijkertijd moet ik zeggen dat Hermani ook wel een paar dagen een stapje terug mag doen. Maar ja, wat doe ik eraan, hij is nu eenmaal zo.
Voor ik zaterdagmorgen wakker werd zat hij al bij de kapper. Toen hij om acht uur in de morgen geknipt en wel thuis kwam was het eerste wat hij zei. De kapper koste me honderd lekë (70 eurocent), de eerste achttien euro heb ik al verdiend. De rest van de dag is hij bezig geweest met het nazien van onze auto, s en het kopen van eten voor de gezinnen die in ons weduwe / weduwnaren project zitten.
Ik hoop dat Herman tot zaterdag of zo blijft. Natuurlijk gaan wij allebei hier onze eigen weg, maar het is voor mij ook fijn als er ‘s avonds iemand op mij zit te wachten.
Ik sluit nu af en hoop morgen te beginnen met mijn nieuwe, laatste nieuwsbrief van deze zomer. Ik vind het heel leuk dat mijn dagboek gelezen wordt. Als ik de gegevens mag geloven kom ik met deze nieuwsbrief over de 10.000 lezers. Lieve mensen bedankt allemaal.

Groeten,

Herman en Anne-Lise